Vierdaagse blog - dag 4

Onze collega Bram loopt dit jaar de Nijmeegse Vierdaagse. Via deze blog houdt hij u op de hoogte van zijn ervaringen. 

De laatste dag van onze Vierdaagse gaat beginnen. Aan het einde van ons ochtend ritueel stonden we weer vol ongeduld bij de start te trappelen als koeien die weer voor het eerst de wei in mogen. Een enorme hoeveelheid mensen, met name studenten, die ons toeschreeuwde net na de start. Wat een feest hier al! Een aantal van mijn vrienden hadden doorgehaald tot in de kleine uurtjes om ons veel succes te wensen. Dit deed gruwelijk goed en daardoor was de startstijfheid ook direct over.

Bij Nijmegen Dukenburg richting de Hatertse- en Overasseltse vennen waar we prachtig lommerrijk door het groen liepen. Pap en ik hadden de pas er weer goed in zitten! En voor je het weet waren we in Grave. Daar hebben we even gerust onder het genot van een kopkoffie en bouillon van mijn schoonouders die langs de weg stonden. Toen door richting Cuijk.

Pap had last van zijn scheenspier (musculus tibialis anterior, voor de geïnteresseerden), ik ben en blijf een fysio hè. Helaas werd de pijn toch wel serieus. Pap werd stiller en ik zag dat hij er flink last van had. Maar het is een taaie: verstand op 0 en links voor rechts. Na drie stillere uren volgde onze stop in Cuijk. Dit deed goed en met het Vierdaagse kruisje in gedachten liepen we vol goede moed door. De menigte langs de kant begon steeds meer te kolken om ongeëvenaarde tafrelen aan te nemen op de Via Gladiola. Wat een geweldig feest! Het was zoeken naar onze bekende in de mensen massa en de meeste hebben we gelukkig gevonden. Dank voor jullie aanmoediging!

Op het einde van de Via Gladiola was het dan zover: knipkaart inleveren en het felbegeerde Vierdaagse kruisje in ontvangst nemen. Wauw... we hebben het geflikt!! Samen trots op de foto. Wat een ervaring waren de afgelopen dagen. Voor mij zeker niet eens en nooit weer!

Ik wil iedereen bedanken voor de steun en lieve woorden. Daarbij nog een speciaal bedankt voor mijn paps. Wat een bikkel. 66 jaar jong(!) uitgedaagd door zijn zoon en zonder blikken of blozen de uitdaging aangegaan. Ik ben trots op je pap!

Veel groeten en aan ieder een tip: ga eens een stuk wandelen het doet je goed! :)

Sportieve groet,

Bram